Ο κοινός πόνος ενώνει συγγενείς αγνοουμένων


Γράφει ο Κυριάκος Κοιλιάρης
News Across the Divide

Μια συγκινητική συνάντηση δυο συγγενών αγνοουμένων απο τις δυο πλευρές του νησιού έλαβε χώρα την Πέμπτη στο Σπίτι της Συνεργασίας. Ο Χριστόφορος Φραντζης και ο Γιουσούφ Αλκιμ που έχασαν τους θείους τους κατά τη διάρκεια του πολέμου του 1974 βρέθηκαν στο πλαίσιο γυρισμάτων ενός ντοκιμαντέρ του Χριστόφορου σχετικά με τους αγνοούμενους των δυο πλευρών.
Το News Across the Divide ήταν εκεί για να ακούσει και να μεταφέρει τις ιστορίες τους. Ξεκινώντας ο Χριστόφορος μας διηγήθηκε την ιστορία του θείου που σκοτώθηκε σε μάχες που στην δεύτερη φάση της εισβολής στις 14 Αυγούστου 1974 κοντά στο Τζάος.
Ο ίδιος λέει πως η οικογένεια του δεν μιλάει πολύ για το θείο του τον Κυριάκο και το πως σκοτώθηκε.
Από πληροφορίες που μπόρεσε να συλλέξει ο θείος του πήρε εντολή μαζί με ακόμη 300 στρατιώτες να αντιμετωπίσουν την απόβαση των Τούρκων. Οι πληροφορίες του λένε ότι στην ουσία οι Ελληνοκύπριοι στρατιώτες αφέθηκαν μόνοι τους να αντιμετωπίσουν τους Τούρκους χωρίς κανένα σχέδιο και εξοπλισμό απέναντι στα πλοία και τα κανόνια και τους πάνοπλους στρατιώτες. Ακόμη και ο λοχαγός τους εγκατέλειψε το πεδίο μάχης.
«Τελευταία φόρα που εθεάθη ήταν μαζί με πέντε ακόμη άτομα. Οι τρεις ήταν αγνοούμενοι μέχρι που βρέθηκαν τα οστά τους από τις εκσκαφές της ΔΕΑ στο χωριό πάνω από το Τζάος» μας είπε ο Χριστόφορος.
Συνεχίζοντας είπε πως «αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν όταν έπαιρνα τις συνεντεύξεις από τους στρατιώτες που ήταν με το θείο μου, κανένας από αυτούς δεν είχε παράπονο από τους Τούρκους στρατιώτες.
Αντίθετα όλοι μιλούσαν για τα διοικητικά λάθη της Ελληνοκυπριακής πλευράς. Έλεγαν ότι οι διοικητές τους είχαν πάρει και μερικά όπλα τα οποία ήταν καλά και τους άφησαν με όπλα από τη δεκαετία του 30. Όλοι τους μιλούσαν για το πόσο προδομένοι ένιωθαν από τους διοικητές τους».
Ο Χριστόφορος εξήγησε πως του έκανε εντύπωση η ωριμότητα σκέψης αυτών των ανθρώπων. «Έχουν εντοπίσει από που πηγάζει το πρόβλημα. Βλέπουν τους Τούρκους στρατιώτες ως ανθρώπους και εντοπίζουν το πρόβλημα στις κυβερνήσεις, σε αυτούς που έδωσαν τις εντολές» μας είπε.
Παίρνοντας το λόγο ο Γιουσούφ μίλησε για το δικό του θείο ο οποίος έχασε τη ζωή του στο χωριό Αλαμινού. «To πρωινό της 20ης Ιουλίου όταν ξεκίνησε η εισβολή, βγήκε ο Ντενκτάς στο ράδιο και δήλωνε πως έχει ξεκινήσει να επελαύνει από τις τέσσερις πλευρές του νησιού και πως μέσα σε μερικές ώρες η Τουρκία θα έχει τον έλεγχο ολόκληρου του νησιού.
Περίπου είκοσι ΤΚ στην Αλαμινού όταν άκουσαν αυτές τις δηλώσεις, έβαλαν τα στρατιωτικά και πήραν θέση στα χαρακώματα. Άρχισαν να πυροβολούν τους Ελληνοκύπριους που περνούσαν από κει. Είχαν σκοτώσει τον Ελληνοκύπριο λοχαγό της δύναμης στην περιοχή. Με το που έγινε αυτό όλες οι δυνάμεις του ελληνοκυπριακού στρατού στην περιοχή και επιτέθηκαν στο χωριό. Στις συγκρούσεις σκοτώνονται 13 άτομα και μερικοί Τουρκοκύπριοι έπεσαν αιχμάλωτοι στα χέρια των Ελληνοκυπρίων. Όλοι σχεδόν ήταν συγγενείς μεταξύ τους».
Όπως μας είπε ο Γιουσούφ οι αιχμάλωτοι οδηγήθηκαν εκτός του χωριού και δεν ξανάκουσε κανένας κάτι γι αυτούς τους ανθρώπους. Όλοι γνώριζαν ότι είχαν σκοτωθεί αλλά δεν ήξεραν που βρίσκονταν μέχρι πριν από λίγα χρόνια που βρέθηκαν τα οστά του και θάφτηκε.  Όταν σκοτώθηκε ήταν νιόπαντρος αφού είχε παντρευτεί μόλις δυο μήνες πριν.
«Γιατί πέθαναν αυτοί οι άνθρωποι; Γιατί εκείνο το πρωινό τόσο λίγα άτομα με τόσα λίγα όπλα ένιωσαν την ανάγκη να πάρουν τα όπλα και να κάνουν μια τέτοια κίνηση;» αναρωτήθηκε.
«Όπως είπε ο Χριστόφορος το πρόβλημα είναι αυτοί που έδωσαν τέτοιες εντολές. Αν ο Ντενκτάς δεν έκανε τις δηλώσεις που έκανε εκείνο το πρωί ίσως αυτοί οι άνθρωποι να μην έκαναν μια τέτοια κίνηση και θα ήταν ζωντανοί σήμερα».
Άνθρωποι που ζούσαν μαζί για 300 400 χρόνια χωρίς να κάνουν κακό ο ένας στον άλλο έφτασαν στο σημείο να σκοτώνουν το γείτονα τους. Για το συμφέρον κάποιων άλλων» συνέχισε ο Γιουσούφ.
«Ερχόμενος ο Τουρκικός στρατός οι στρατηγοί έλεγαν στους στρατιώτες πως πάνε να σώσουν τους συμπατριώτες τους που σκοτώνονταν και βιάζονταν από τους Ελληνοκύπριους και να πάρουν εκδίκηση. Έτσι όταν έφτασαν οι Τούρκοι στρατιώτες σκότωσαν αρκετούς αιχμαλώτους και βίασαν εκατοντάδες Ελληνοκύπριες. Σε πάρα πολλά μέρη σκότωσαν εκατοντάδες άμαχους σε χωριά όπως η Άσσια, η Αγυά. Ως αντίποινο αυτού παραστρατιωτικές ένοπλες ομάδες που ήταν κάτω από την ηγεσία φασιστών, οι ίδιες που επιτέθηκαν και στον Μακάριο, σκότωσαν Τουρκοκύπριους άμαχους σε χωριά όπως η Μάραθα και το Σαλανδάρι και η Aλόα».
«Σήμερα όταν ένα όχημα Τουρκοκυπρίων δέχεται επίθεση από Ελληνοκύπριους εθνικιστές, οι Τουρκοκύπριοι φωνάζουν για τη σύλληψη των ενόχων όμως δεν λένε τίποτα για την τιμωρία των υπευθύνων των μαζικών δολοφονιών την δεκαετία του 60 και του 70. Επειδή αν γίνει αυτό θα πρέπει να λογοδοτήσουν και οι ίδιοι».
Σε αυτό το σημείο ο Χριστόφορος συμφωνώντας με το Γιουσούφ πρόσθεσε πως αν θέλουμε να συμφιλιώσουμε τις δυο κοινότητες και να μην ξαναζήσουμε παρόμοια γεγονότα πρέπει να ζητήσουμε την τιμωρία αυτών που έδωσαν τις εντολές για να γίνουν αυτές οι δολοφονίες.




Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Conscientious objector sentenced to jail in north

CYPRUS: Green Line Regulation not fit for purpose

Έξι άτομα συνελήφθησαν Υπό εξέταση η στάση της αστυνομίας